مشغول گشت و گذار در اینترنت بودم که به این مقاله در مورد اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی برخوردم. در این مبحث، موارد زیادی گفته شده، (مانند فرایند بازی‌مانند آنها، ترشح دوپامین و رایگان بودن) اما نکته‌ای که توجه‌ام را جلب کرد، «نتایج غیر قابل پیش‌بینی» بود.
هر بار که به اینستاگرام یا فیسبوک سر میزنیم، با تعدادی عکس جدید و نوتیفیکیشن روبرو می‌شویم. اما این تعداد در هر مراجعه متغیر است. حتما پیش آمده که قصد دارید عکس جدیدی آپلود کنید، اما نمی‌دانید چند نفر برای آن کامنت خواهند گذاشت. ممکن است با این که عکس جدیدی آپلود نکرده‌اید، شخصی با سرکشی به اکانت شما تعداد زیادی از عکس‌هایتان را لایک کرده باشد. ممکن است به دلایل نامعلومی عکس‌های کمتری دوستانتان این هفته بگذارند یا برعکس. یا برای مدت نسبتا طولانی‌ای نوتیفیکیشن جدیدی دریافت نکرده باشید. مشابه این ویژگی را در کجا مشاهده کرده‌ایم؟ احتمالا در مسابقات فوتبال، قمارها و یا بخت‌آزمایی‌ها. محققان معتقدند یکی از دلایل اعتیاد مغز به این فعالیت‌ها، همین غیر قابل پیش‌بینی بودن و عدم قطعیت است.(+ و +) البته این اعتیاد محدود به همین مثال‌ها نیست و موضوعات متعددی را می‌تواند شامل شود. مدیری که واکنشش به دستاوردها یا حتی مشکلات پیش آمده در شرکت، متغیر و غیر معقول باشد تا حدی با این کار، ذهن کارمندان خود را درگیر مسائل کاری می‌کند. یا شخصی که در رابطه‌ی خود با فرد دیگر، گاه بسیار مهربان و گاه سنگین و سرد برخورد می‌کند به نوعی او را، وادار به فکر کردن و مشغول شدن به این رابطه می‌کند. البته در مورد تاثیرات بلند مدت و اخلاقی بودن یا نبودن این نوع برخورد، بحث بسیار است و من قصد ندارم به آن ورود کنم. ولی به هر حال نمی‌توان از تاثیر این ویژگی مغز بر زندگی غافل شد. شاید نگاهی دیگر به دنیای اطرافمان، بتواند دلایل بعضی کارهایمان را بیش از پیش روشن کند.