تلخی دوران، خاطره‌ی مشترک همه‌ی انسان‌هاست.
تک تک ما، روزهای سخت را تجربه کرده‌ایم. روزهایی که دستمان از همه‌جا کوتاه شده و آرزوهایمان را نقش بر آب می‌دیدیم و تیره‌روزانه به انتظار بلایای بعدی نشسته بودیم.
آن روزها به هر رنجی که بود گذشت. شاید خیلی از آنها را هم فراموش کرده باشیم. اما دوستانی که وقتی خود نااُمید شدیم، آنها از ما قطع اُمید نکردند، تاریک‌ترین لحظه‌ها پشتمان ایستادند و وعده‌ی روزهای بهتر را دادند، هیچ‌وقت فراموش نخواهیم کرد.
آنها، تا اَبَد، در قلب ما جا دارند.
تقدیم شده بود به آرمین. برایش سربلندی آرزومندم.